اردوهای آموزشی و تفریحی بخشی از برنامه آموزشی بیشتر مدارس است که بهترین و عالی ترین موقعیت برای پرورش استعداد، مهارت ها و علاقه مندی های دانش آموزان است. اما برای دانش آموز دیابتی و والدین آن ها حتی فکر کردن به اردوی مدرسه استرس آور و نگران کننده است.
کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 ممکن است برای کنترل قند خون در مدرسه، اردو و یا فعالیت های دسته جمعی با چالش هایی مواجه شوند. اما با وجود این چالش ها، دلیلی وجود ندارد که دانش آموزان مبتلا به دیابت در فعالیت های گروهی و یا اردوهای مدرسه حضور نداشته باشند؛ بلکه با رعایت موارد زیر، آن ها نیز می توانند با اطمینان خاطر بیشتری سایر دانش آموزان را در طول اردو همراهی کنند و از حضور در فعالیت های اردو لذت ببرند. برای شرکت در اردو و لذت بردن از آن به این نکات توجه کنید:
همراهی دانش آموز دیابتی در اردوهای مدرسه، نیازمند برنامه ریزی است. مسئولین مدرسه چند روز یا چند هفته پیش از اردو، باید جلسه ای با والدین فرد دیابتی داشته باشند. در این جلسه لازم است در مورد موقعیتهای اورژانسی دیابت، حمایت ها و پشتیبانی های که فرد در طول اردو به آن ها نیاز دارد، صحبت شود و برای همه موارد برنامه ریزی شود. در صورت تمایل دانش آموز دیابتی و مفید بودن حضور او در جلسه، پیشنهاد می شود که او نیز در جلسه حضور داشته باشد و در مورد مواقعی که نیاز به کمک و حمایت دارد، صحبت کند.
حمایت ها و پشتیبانی های که فرد در طول اردو به آنها نیاز دارد شامل یادآوری و یا کمک برای تزریق انسولین، تست قند، تعویض ست پمپ انسولین، تست قند خون نیمه شب و یا موارد دیگر است. البته میزان کمکی که دانش آموزان مبتلا به دیابت نیاز دارند با هم متفاوت است. بعضی از دانش آموزان ممکن است به کمک بسیار کمی نیاز داشته باشند. مثلا یادآوری زمان تست قند یا تزریق انسولین برای آن ها کافی است در حالی که بعضی از دانش آموزان برای انجام این کارها نیازمند کمک هستند. بنابراین لازم است برای تمامی نیازها برنامه ریزی شود.
لازم به ذکر است که بعضی از دانش آموزان نسبت به بیان و صحبت در مورد ابتلا به دیابت خود حساس هستند و بهتر است قبل از هر چیزی از آن ها پرسیده شود که ترجیح می دهند مسئولین مدرسه چطور با آن ها در ارتباط باشند و از چه طریقی به او کمک کنند.
در طول این جلسه مسئولیت های دانش آموز دیابتی، والدین و مسئولین مدرسه باید به شکل واضح تعیین و مشخص شود.
محتمل ترین خطر در طول اردو این است که دانش آموز به خاطر افزایش قند خون یا افت قند ناخوش شود که برای هر کدام از این موارد، تیم مدرسه باید آموزش ببینند و درصورت وقوع در صدد رفع آن اقدام کنند.
مسئول برنامه ریزی باید از وجود درمانگاه یا بیمارستان در نزدیکی محل سکونت گروه در طول اردو آگاه شوند تا درصورت وقوع شرایط اورژانسی، بتوانند دانش آموز را به محل درمانی منتقل کنند. ضروری است که تعداد همراهان گروه مدرسه به تعداد کافی باشد تا در زمان انتقال دانش آموز و همراهی او توسط یکی از مسئولین، گروه اردو با کمبود مسئولین مواجه نشود.
در صورتی که برنامه اردو به گونه ای است که گروه شب را در محلی اقامت دارند، لازم است که یکی از مسئولین مدرسه نسبت به افت قند شبانه و یا وجود هر مشکل دیگر دانش آموز مبتلا به دیابت را بررسی کند یا تحت مراقبت داشته باشد. به این منظور هماهنگی های لازم باید در برنامه ریزی اردو صورت گیرد و اتاق اقامت دانش آموز دیابتی نزدیک اتاق مسئول مورد نظر باشد.
فردی که وظیفه مراقبت و کمک به دانش آموز را دارد باید مشخص شود. اگر در حال حاضر، در میان کادر مدرسه فردی هست که به دانش آموز دیابتی کمک می کند و امکان همراهی در اردو را دارد، او بهترین گزینه خواهد بود. چرا که احتمالا آشنایی بیشتری با مسئله دیابت او دارد و دانش آموز مبتلا به دیابت با او احساس راحتی بیشتری می کند. در غیر این صورت باید فردی از کادر مدرسه انتخاب شود و در مدت زمان پیش رو در زمینه دیابت آموزش کافی ببیند تا برای رسیدگی به مسائل مرتبط با دیابت قابل اطمینان باشد. علاوه بر این فردی که مسئول برنامه ریزی اردو است باید از تعداد کافی مربیان اطمینان حاصل کند تا یک نفر بتواند وظیفه مراقبت از دانش آموز دیابتی را بر عهده داشته باشد.
آموزش در زمینه دیابت: حداقل دو نفر از کادر مدرسه باید در زمینه دیابت آموزش کامل ببینند تا بتوانند در طول اردو به دانش آموز دیابتی در مدیریت دیابت کمک کنند. این آموزش باید توسط والدین صورت گیرد و والدین از صحت و کفایت آموزش دیابت اطمینان حاصل کنند. این آموزش به افراد کمک می کند تا اعتماد به نفس لازم را برای کمک کسب کنند و به درستی این وظیفه را انجام دهند. تمامی مسئولین که در اردو حضور دارند باید در زمینه دیابت آموزش های ابتدایی ببینند تا در شرایط اضطراری کمک کنند. این آموزش ها شامل موارد زیر است:
مسئولین مدرسه باید از نحوه تزریق انسولین دانش آموز دیابتی و چگونگی تزریق آن آگاه باشند. دریافت انسولین در افراد مختلف ممکن است از طریق تزریق با سرنگ، قلم و یا پمپ انسولین باشد. نکته مهم این است که پمپ انسولین باید بصورت دائم در طول روز به فرد متصل باشد و فقط به مدت یک ساعت می تواند از بدن فرد جدا شود. مثلا زمانی که فرد می خواهد شنا کند.
مسئولین مدرسه باید از نحوه اندازه گیری قند خون دانش آموز آگاه و مطلع باشند و آموزش لازم را ببینند. بعضی از افراد ممکن است از دستگاه تست قند (گلوکومتر) و بعضی از دستگاه های پایش مداوم قند خون (CGM) استفاده کنند.
در زمان اردو نیز لازم است دانش آموز مبتلا به دیابت (مخصوصا دیابت نوع یک ) قند خون خود را مرتب چک کند تا مطمئن شود قند خون در محدوده ی هدف قرار دارد. والدین باید تعداد دفعات، زمان های تست قند و محدوده ی هدف قند خون را برای مسئولین مشخص کنند.
دانش آموز دیابتی ممکن است در زمان های مختلفی قند خون خود را چک کند:
در طول اردو دانش آموز باید همیشه دستگاه تست قند را همراه خود داشته باشد و آن را در محلی قرار دهد که به آسانی قابل دسترسی باشد تا هر زمان که نیاز بود قند خون خود را چک کند.
مسئولین مدرسه باید با افت قند، علائم و درمان آن آشنا باشند. والدین می توانند مراحل درمان افت قند را به شکل ساده و با رسم شکل برای مسئولین مدرسه توضیح دهند. گاهی فرد مبتلا به دیابت برای درمان افت قند نیاز به کمک دارد و این از مواردی است که مسئولین باید در نظر داشته باشند که برای درمان سریع و صحیح افت قند آماده باشند.
گاهی ممکن است قند خون دانش آموز دیابتی به دلایل زیر افزایش یابد:
قند خون بالا می تواند همراه با علائمی مانند پرنوشی و پرادراری و یا بدون علامت باشد. برای مدیریت شرایط قند خون بالا، لازم است که مسئولین مدرسه آموزش های اولیه را ببینند و این آموزش ها می تواند به شکل پمفلت های آموزشی مرتبط با دیابت باشد. لازم به ذکر است بسیاری از دانش آموزان با تزریق دوز اضافی انسولین اقدام به مدیریت قند خون بالای خود می‌کنند که حتما باید در این زمینه توسط کادر درمان آموزش دیده باشند. دانش آموزانی که از پمپ استفاده می کنند، پمپ دوز انسولین اضافی را در این مواقع تعیین می‌کند، لازم است که دانش آموز به دفعات بیشتری قند خون خود را چک کند تا از کاهش قند خون مطمئن شود.
دانش آموز دیابتی می تواند مانند بقیه دانش آموزان در همه فعالیت ها شرکت کند. در صورت انجام بیشتر فعالیت بدنی ممکن است به مصرف میان وعده های بیشتری برای تامین انرژی کافی و پیشگیری از افت قند نیاز داشته باشد.
دانش آموز مبتلا به دیابت باید مانند سایر دانش آموزان از یک برنامه غذایی متعادل پیروی کند. اگر نیازهای تغذیه ای خاص و یا حساسیت غذایی ای داشته باشد، والدین باید به مسئولین مدرسه اطلاع دهند. همه وعده های غذایی و میان وعده ها باید شامل کربوهیدرات باشند تا نیاز دانش آموز را تأمین کنند.
بهتر است از نوشیدنی های که فاقد شکر هستند، استفاده شود. نوشیدنی های حاوی شکر می توانند انتخاب های مناسبی در زمان افت قند باشند.
دانش آموز دیابتی باید تجهیزاتی که در طول اردو برای کنترل قند به آن ها نیاز دارد را همراه خود داشته باشد و علاوه بر آن باید مقادیر اضافی از این وسایل را همراه داشته باشد تا در صورت آسیب یا گم شدن بتوان از آن ها استفاده کرد. در نتیجه والدین باید این تجهیزات را دو برابر تهیه کرده و در اختیار قرار دهند. این وسایل باید در چند کیف و توسط افراد مختلف حمل شوند تا در صورت گم شدن یا آسیب دیدن، وسایل در کیف هایی دیگر موجود باشد. در کنار تجهیزات، خوراکی های لازم برای درمان افت قند نیز باید همراه دانش آموز باشد و باید توجه داشت که دانش آموز در طول اردو، ممکن است افت قندهای بیشتری را تجربه کند. برای اطمینان از اینکه همه تجهیزات مورد نیاز برای کنترل قند خون همراه دانش آموز هست، می توان از چک لیست سفر یا کیف جادویی استفاده کرد.
کیف جادویی را از اینجا دانلود کنید.
در حمل تجهیزات مدیریت قند خون باید به این نکات توجه کرد:
در زمان اردو لازم است که مسئولین شماره تلفن والدین را همراه خود داشته باشند تا در صورت لزوم با آن ها تماس بگیرند و آن ها را از وضعیت فرزندشان آگاه کنند. بهتر است برای این موضوع نیز از پیش برنامه ریزی شود. بهتر است که زمان مشخصی برای ارتباط با والدین دانش آموز در نظر گرفته شود و آن ها به صورت منظم از طریق تماس تلفنی یا پیامک از وضعیت دانش آموز آگاه شوند. فردی که مسئولیت این تماس ها یا فرستادن پیامک را بر عهده دارد باید تعیین شود و والدین اطلاعات تماس او را داشته باشند.
برای مدیریت بهتر قند خون دانش آموز، کادر مدرسه در برنامه ریزی باید توجه داشته باشند که زمان مناسب برای صرف وعده ها و میان وعده های غذایی و استفاده از سرویس بهداشتی را در نظر بگیرند. اگر مسیر رفت و برگشت طولانی است، در طول مسیر قند خون فرد باید بیشتر از مواقع دیگر و به طور منظم چک شود، چرا که نشستن به مدت طولانی، می تواند باعث بالا رفتن سطح قند خون شود. مسئولین باید مطمئن باشند که تجهیزات لازم برای چک و کنترل قند خون دانش آموز در دسترس باشد و به آسانی در طول راه قابل استفاده باشند.
در صورتی که دانش آموز نیاز به مصرف داروهای ضد تهوع دارد، والدین باید آن را تهیه کرده و در اختیار مسئولین مدرسه قرار دهند تا در مواقع لزوم استفاده شود.
با افزایش اطلاعات و آگاهی در زمینه دیابت به خوبی می توان آن را کنترل کرد و با اشتراک گذاشتن این اطلاعات می توانیم به کودکان و نوجوانان دیابتی کمک کنیم تا با اعتماد به نفس بیشتر در جامعه و فعالیتهای گروهی حضور داشته باشند.
اردوهای آموزشی و تفریحی بخشی از برنامه آموزشی بیشتر مدارس است که بهترین و عالی ترین موقعیت برای پرورش استعداد، مهارت ها و علاقه مندی های دانش آموزان است. اما برای دانش آموز دیابتی و والدین آن ها حتی فکر کردن به اردوی مدرسه استرس آور و نگران کننده است.
کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 ممکن است برای کنترل قند خون در مدرسه، اردو و یا فعالیت های دسته جمعی با چالش هایی مواجه شوند. اما با وجود این چالش ها، دلیلی وجود ندارد که دانش آموزان مبتلا به دیابت در فعالیت های گروهی و یا اردوهای مدرسه حضور نداشته باشند؛ بلکه با رعایت موارد زیر، آن ها نیز می توانند با اطمینان خاطر بیشتری سایر دانش آموزان را در طول اردو همراهی کنند و از حضور در فعالیت های اردو لذت ببرند. برای شرکت در اردو و لذت بردن از آن به این نکات توجه کنید:
همراهی دانش آموز دیابتی در اردوهای مدرسه، نیازمند برنامه ریزی است. مسئولین مدرسه چند روز یا چند هفته پیش از اردو، باید جلسه ای با والدین فرد دیابتی داشته باشند. در این جلسه لازم است در مورد موقعیتهای اورژانسی دیابت، حمایت ها و پشتیبانی های که فرد در طول اردو به آن ها نیاز دارد، صحبت شود و برای همه موارد برنامه ریزی شود. در صورت تمایل دانش آموز دیابتی و مفید بودن حضور او در جلسه، پیشنهاد می شود که او نیز در جلسه حضور داشته باشد و در مورد مواقعی که نیاز به کمک و حمایت دارد، صحبت کند.
حمایت ها و پشتیبانی های که فرد در طول اردو به آنها نیاز دارد شامل یادآوری و یا کمک برای تزریق انسولین، تست قند، تعویض ست پمپ انسولین، تست قند خون نیمه شب و یا موارد دیگر است. البته میزان کمکی که دانش آموزان مبتلا به دیابت نیاز دارند با هم متفاوت است. بعضی از دانش آموزان ممکن است به کمک بسیار کمی نیاز داشته باشند. مثلا یادآوری زمان تست قند یا تزریق انسولین برای آن ها کافی است در حالی که بعضی از دانش آموزان برای انجام این کارها نیازمند کمک هستند. بنابراین لازم است برای تمامی نیازها برنامه ریزی شود.
لازم به ذکر است که بعضی از دانش آموزان نسبت به بیان و صحبت در مورد ابتلا به دیابت خود حساس هستند و بهتر است قبل از هر چیزی از آن ها پرسیده شود که ترجیح می دهند مسئولین مدرسه چطور با آن ها در ارتباط باشند و از چه طریقی به او کمک کنند.
در طول این جلسه مسئولیت های دانش آموز دیابتی، والدین و مسئولین مدرسه باید به شکل واضح تعیین و مشخص شود.
محتمل ترین خطر در طول اردو این است که دانش آموز به خاطر افزایش قند خون یا افت قند ناخوش شود که برای هر کدام از این موارد، تیم مدرسه باید آموزش ببینند و درصورت وقوع در صدد رفع آن اقدام کنند.
مسئول برنامه ریزی باید از وجود درمانگاه یا بیمارستان در نزدیکی محل سکونت گروه در طول اردو آگاه شوند تا درصورت وقوع شرایط اورژانسی، بتوانند دانش آموز را به محل درمانی منتقل کنند. ضروری است که تعداد همراهان گروه مدرسه به تعداد کافی باشد تا در زمان انتقال دانش آموز و همراهی او توسط یکی از مسئولین، گروه اردو با کمبود مسئولین مواجه نشود.
در صورتی که برنامه اردو به گونه ای است که گروه شب را در محلی اقامت دارند، لازم است که یکی از مسئولین مدرسه نسبت به افت قند شبانه و یا وجود هر مشکل دیگر دانش آموز مبتلا به دیابت را بررسی کند یا تحت مراقبت داشته باشد. به این منظور هماهنگی های لازم باید در برنامه ریزی اردو صورت گیرد و اتاق اقامت دانش آموز دیابتی نزدیک اتاق مسئول مورد نظر باشد.
فردی که وظیفه مراقبت و کمک به دانش آموز را دارد باید مشخص شود. اگر در حال حاضر، در میان کادر مدرسه فردی هست که به دانش آموز دیابتی کمک می کند و امکان همراهی در اردو را دارد، او بهترین گزینه خواهد بود. چرا که احتمالا آشنایی بیشتری با مسئله دیابت او دارد و دانش آموز مبتلا به دیابت با او احساس راحتی بیشتری می کند. در غیر این صورت باید فردی از کادر مدرسه انتخاب شود و در مدت زمان پیش رو در زمینه دیابت آموزش کافی ببیند تا برای رسیدگی به مسائل مرتبط با دیابت قابل اطمینان باشد. علاوه بر این فردی که مسئول برنامه ریزی اردو است باید از تعداد کافی مربیان اطمینان حاصل کند تا یک نفر بتواند وظیفه مراقبت از دانش آموز دیابتی را بر عهده داشته باشد.
آموزش در زمینه دیابت: حداقل دو نفر از کادر مدرسه باید در زمینه دیابت آموزش کامل ببینند تا بتوانند در طول اردو به دانش آموز دیابتی در مدیریت دیابت کمک کنند. این آموزش باید توسط والدین صورت گیرد و والدین از صحت و کفایت آموزش دیابت اطمینان حاصل کنند. این آموزش به افراد کمک می کند تا اعتماد به نفس لازم را برای کمک کسب کنند و به درستی این وظیفه را انجام دهند. تمامی مسئولین که در اردو حضور دارند باید در زمینه دیابت آموزش های ابتدایی ببینند تا در شرایط اضطراری کمک کنند. این آموزش ها شامل موارد زیر است:
مسئولین مدرسه باید از نحوه تزریق انسولین دانش آموز دیابتی و چگونگی تزریق آن آگاه باشند. دریافت انسولین در افراد مختلف ممکن است از طریق تزریق با سرنگ، قلم و یا پمپ انسولین باشد. نکته مهم این است که پمپ انسولین باید بصورت دائم در طول روز به فرد متصل باشد و فقط به مدت یک ساعت می تواند از بدن فرد جدا شود. مثلا زمانی که فرد می خواهد شنا کند.
مسئولین مدرسه باید از نحوه اندازه گیری قند خون دانش آموز آگاه و مطلع باشند و آموزش لازم را ببینند. بعضی از افراد ممکن است از دستگاه تست قند (گلوکومتر) و بعضی از دستگاه های پایش مداوم قند خون (CGM) استفاده کنند.
در زمان اردو نیز لازم است دانش آموز مبتلا به دیابت (مخصوصا دیابت نوع یک ) قند خون خود را مرتب چک کند تا مطمئن شود قند خون در محدوده ی هدف قرار دارد. والدین باید تعداد دفعات، زمان های تست قند و محدوده ی هدف قند خون را برای مسئولین مشخص کنند.
دانش آموز دیابتی ممکن است در زمان های مختلفی قند خون خود را چک کند:
در طول اردو دانش آموز باید همیشه دستگاه تست قند را همراه خود داشته باشد و آن را در محلی قرار دهد که به آسانی قابل دسترسی باشد تا هر زمان که نیاز بود قند خون خود را چک کند.
مسئولین مدرسه باید با افت قند، علائم و درمان آن آشنا باشند. والدین می توانند مراحل درمان افت قند را به شکل ساده و با رسم شکل برای مسئولین مدرسه توضیح دهند. گاهی فرد مبتلا به دیابت برای درمان افت قند نیاز به کمک دارد و این از مواردی است که مسئولین باید در نظر داشته باشند که برای درمان سریع و صحیح افت قند آماده باشند.
گاهی ممکن است قند خون دانش آموز دیابتی به دلایل زیر افزایش یابد:
قند خون بالا می تواند همراه با علائمی مانند پرنوشی و پرادراری و یا بدون علامت باشد. برای مدیریت شرایط قند خون بالا، لازم است که مسئولین مدرسه آموزش های اولیه را ببینند و این آموزش ها می تواند به شکل پمفلت های آموزشی مرتبط با دیابت باشد. لازم به ذکر است بسیاری از دانش آموزان با تزریق دوز اضافی انسولین اقدام به مدیریت قند خون بالای خود می‌کنند که حتما باید در این زمینه توسط کادر درمان آموزش دیده باشند. دانش آموزانی که از پمپ استفاده می کنند، پمپ دوز انسولین اضافی را در این مواقع تعیین می‌کند، لازم است که دانش آموز به دفعات بیشتری قند خون خود را چک کند تا از کاهش قند خون مطمئن شود.
دانش آموز دیابتی می تواند مانند بقیه دانش آموزان در همه فعالیت ها شرکت کند. در صورت انجام بیشتر فعالیت بدنی ممکن است به مصرف میان وعده های بیشتری برای تامین انرژی کافی و پیشگیری از افت قند نیاز داشته باشد.
دانش آموز مبتلا به دیابت باید مانند سایر دانش آموزان از یک برنامه غذایی متعادل پیروی کند. اگر نیازهای تغذیه ای خاص و یا حساسیت غذایی ای داشته باشد، والدین باید به مسئولین مدرسه اطلاع دهند. همه وعده های غذایی و میان وعده ها باید شامل کربوهیدرات باشند تا نیاز دانش آموز را تأمین کنند.
بهتر است از نوشیدنی های که فاقد شکر هستند، استفاده شود. نوشیدنی های حاوی شکر می توانند انتخاب های مناسبی در زمان افت قند باشند.
دانش آموز دیابتی باید تجهیزاتی که در طول اردو برای کنترل قند به آن ها نیاز دارد را همراه خود داشته باشد و علاوه بر آن باید مقادیر اضافی از این وسایل را همراه داشته باشد تا در صورت آسیب یا گم شدن بتوان از آن ها استفاده کرد. در نتیجه والدین باید این تجهیزات را دو برابر تهیه کرده و در اختیار قرار دهند. این وسایل باید در چند کیف و توسط افراد مختلف حمل شوند تا در صورت گم شدن یا آسیب دیدن، وسایل در کیف هایی دیگر موجود باشد. در کنار تجهیزات، خوراکی های لازم برای درمان افت قند نیز باید همراه دانش آموز باشد و باید توجه داشت که دانش آموز در طول اردو، ممکن است افت قندهای بیشتری را تجربه کند. برای اطمینان از اینکه همه تجهیزات مورد نیاز برای کنترل قند خون همراه دانش آموز هست، می توان از چک لیست سفر یا کیف جادویی استفاده کرد.
کیف جادویی را از اینجا دانلود کنید.
در حمل تجهیزات مدیریت قند خون باید به این نکات توجه کرد:
در زمان اردو لازم است که مسئولین شماره تلفن والدین را همراه خود داشته باشند تا در صورت لزوم با آن ها تماس بگیرند و آن ها را از وضعیت فرزندشان آگاه کنند. بهتر است برای این موضوع نیز از پیش برنامه ریزی شود. بهتر است که زمان مشخصی برای ارتباط با والدین دانش آموز در نظر گرفته شود و آن ها به صورت منظم از طریق تماس تلفنی یا پیامک از وضعیت دانش آموز آگاه شوند. فردی که مسئولیت این تماس ها یا فرستادن پیامک را بر عهده دارد باید تعیین شود و والدین اطلاعات تماس او را داشته باشند.
برای مدیریت بهتر قند خون دانش آموز، کادر مدرسه در برنامه ریزی باید توجه داشته باشند که زمان مناسب برای صرف وعده ها و میان وعده های غذایی و استفاده از سرویس بهداشتی را در نظر بگیرند. اگر مسیر رفت و برگشت طولانی است، در طول مسیر قند خون فرد باید بیشتر از مواقع دیگر و به طور منظم چک شود، چرا که نشستن به مدت طولانی، می تواند باعث بالا رفتن سطح قند خون شود. مسئولین باید مطمئن باشند که تجهیزات لازم برای چک و کنترل قند خون دانش آموز در دسترس باشد و به آسانی در طول راه قابل استفاده باشند.
در صورتی که دانش آموز نیاز به مصرف داروهای ضد تهوع دارد، والدین باید آن را تهیه کرده و در اختیار مسئولین مدرسه قرار دهند تا در مواقع لزوم استفاده شود.
با افزایش اطلاعات و آگاهی در زمینه دیابت به خوبی می توان آن را کنترل کرد و با اشتراک گذاشتن این اطلاعات می توانیم به کودکان و نوجوانان دیابتی کمک کنیم تا با اعتماد به نفس بیشتر در جامعه و فعالیتهای گروهی حضور داشته باشند.
